"ไม่ต้องพูด คืนนี้จะมีแค่มาร์คกับแบมแบมเท่านั้น"
มาร์คพูดจบเขาก็ผละกอดออกแล้วลุกขึ้นก่อนจะจัดการอุ้มแบมแบมไปที่เตียง ร่างสูงว่าคนตัวเล็กลงที่เตียงอย่างเบามือ
แบมแบมเม้มปากแล้วจ้องหน้ามาร์ค
มาร์คก้มลงจูบแบมแบม และมือหนาก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของคนตัวเล็กออก แล้วลูบวนไปมาที่บริเวณหน้าท้องแบนราบ แบมแบมสะดุ้งเล็กน้อยกับสัมผัสวาบหวิวที่มาร์คได้มอบให้
"อื้อ...." แบมแบมเอียงคอเล็กน้อยเพื่อที่จะให้มาร์คดูดเม้มได้ง่ายขึ้น
มาร์คเลื่อนมือหนาไปประสานกับมือเล็กของแบมแบม และยังคงซุกไซร้ดูดเม้มที่ซอกคอของคนตัวเล็กอยู่
"อ๊ะ! มาร์ค อื้ม..." แบมแบมเอ่นอกรับทันทีที่มาร์คใช้ลิ้นหยอกล้อกับเม็ดยอดอกของตน มือเล็กประสานกับมือมาร์คแน่น
"มาร์ค..." แบมแบมครางชื่อมาร์คเสียงต่ำ และบิดเร้าไปมาภายใต้ร่างหนา
มือหนาลูบใบหนาหวานก่อนจะก้มลงจูบซับน้ำตาของคนตัวเล็กและไล่จูบไปทั่วใบหน้าอย่างหวงแหน
"มึงรู้ไหมว่า กูไม่เคยอ่อนโยนกับใครมาก่อน"
มาร์คพูดแล้วจูบลงที่ปากแบมแบม
"มึงคนแรกที่ทำให้กูอยากอยู่ด้วย"
มาร์คจูบแบมอีกครั้ง
"แค่นี้มึงยังไม่รู้อีกหรอว่ากูรู้สึกยังไงกับมึง"
แบมแบมมองหน้ามาร์ค เขาแค่อยากได้คำว่า 'รัก' จากปากมาร์คเท่านั้นเอง ทำไมมาร์คไม่พูดมันออกมา
"แบมรักมาร์คนะ...อื้ม" เสียงของแบมแบมถูกกลืนลงไปในลำคอทันทีที่มาร์คประกบปากจูบ
จูบของมาร์คครั้งนี้มันช่างแตกต่างจากจูบครั้งก่อนๆโดยสิ้นเชิง มันเป็นจูบที่อ่อนโยนและนุ่มนวล
แบมแบมยกแขนโอบรอบคอของมาร์คเอาไว้ เขาอยากหยุดเวลาเอาแค่นี้ เขาอยากอยู่กับมาร์ค
มาร์คผละจูบออกแล้วค่อยๆลากริมฝีปากลงมาตามลำคอของแบมแบม และลากต่ำลงมาเรื่อยๆจนมาถึงขอบกางเกงของคนตัวเล็ก
"อ๊ะ!" แบมแบมสะดุ้งทันทีที่มาร์คกดจูบที่จุดอ่อนไหวของตนผ่านเนื้อผ้า
มือหน้าค่อยๆถอดกางเกงของคนตัวเล็กออก ก่อนจะโยนมันทิ้ง มาร์คลูบไล้แกนกายของคนตัวเล็กผ่านอันเดอร์แวร์สีขาว
"อ๊ะ! มะ...มาร์ค อิก" แบมแบมบิดเร้าไปมา มือเล็กกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น พร้อมกับกัดริมฝีปากล่างเอาไว้
ร่างสูงไล่เลียไปทั่วต้นขาเนียนของคนตัวเล็กก่อนจะจัดการถอดอันเดอร์แวร์ตัวน้อยนั่นออก เผยให้เห็นแกนกายเล็กที่เริ่มแข็งและชี้ชันขึ้นมา มือหนาเกาะกุมแกนกายเล็กแล้วค่อยๆชักรูดขึ้นลงอย่างช้าๆ
"มาร์ค...สะ เสียว อ๊ะ อ๊า" ร่างเล็กบิดเร้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน ก่อนจะยันตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองร่างสูงที่กำลังชักรูดแกนกายของตน มือเล็กกำแขนร่างสูงเอาไว้แน่น
"อ๊ะ! อ๊ะ อ๊า..."
"มีความสุขไหม หืม" มาร์คมองหน้าคนตัวเล็กที่เริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมา
"อ๊ะ แบม...อื้อ อ๊ะ! มี...ความสุข อ๊ะ!" แบมแบมตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก พร้อมกับลอบกลืนน้ำลายลงคอ
มาร์คหยุดชักรูดแกนกายเล็ก แล้วหันไปจัดการกับเสื้อผ้าของตน เขาถอดเสื้อและกางเกงออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะค่อยๆขึ้นคร่อมร่างเล็กเอาไว้และกดจูบลงที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของคนตัวเล็ก
"พร้อมไหม" มาร์คถามขึ้น
แบมแบมพยักหน้า แก้มใสๆเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ
มาร์คจัดการจับขาเรียวทั้งสองข้างให้แยกออกจากกัน ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเข้าไปในระหว่างขา มือหนาจับแกนกายของตนชักสองสามทีแล้วนำไปจ่อไว้ที่ช่องทางรักสีหวานของคนตัวเล็ก และค่อยๆเริ่มกดแก่นกายเข้าไปในช่องรัก
"ฮึก จะ...เจ็บ! อ๊ะ" แบมแบมจับไหล่กว้างเอาไว้แน่นพร้อมกับจิกเล็บลงที่เนื้อของร่างสูง เพื่อระบายความเจ็บ
"มึงยังไม่ชินอีกหรอ"
แบมแบมส่ายหน้าพร้อมกับน้ำที่ไหลออกมาเล็กน้อย จะให้เขาชินได้ไง ของมาร์คทั้งใหญ่? ทั้งยาว? แบบนี้!
"อดทนอีกหน่อย เดี๋ยวก็ชิน" มาร์คพูดพลางลูบผมนุ่มๆของคนตัวเล็ก ก่อนจะก้มลงจูบเพื่อเป็นการปลอบโยน
"กูขยับนะ" พูดจบร่างสูงก็จัดการขยับสะโพกอย่างช้าๆ เพื่อจะไม่ให้คนตัวเล็กรู้สึกเจ็บมาก
"อ๊ะ! มาร์ค แบมเจ็บ ฮึก" แบมแบมเลื่อนมือเล็กลงมากำแขนแกร่งของมาร์คเอาไว้ ใบหน้าหวานส่ายไปมา พร้อมกับเม้มปากแน่น
"เดี๋ยวก็ชิน อ๊ะ ซี๊ดดด~" มาร์คขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊ะ มะ...มาร์ค อ๊า อ๊ะ" เสียงครางหวานของแบมแบมดังขึ้นทุกครั้งที่มาร์คกระแทกแกนกายเข้าออกช่องรัก
"อ๊า แน่น มึงนี่แน่นจริงๆ แบมแบม อ๊า อ๊ะ"
"อ๊ะ มาร์ค ลึกไปแล้ว อ๊า อ๊ะ!" แบมแบมแทบจะยันตัวหนีทุกครั้งที่มาร์คกระแทกแกนกายเข้าลึกๆ
"ลึกแบบนี้นี่แหละ สุดยอด อ๊ะ!" มาร์คกระแทกแกนกายเข้าลึกๆเน้นๆ โดยที่มือหนาชักรูดแก่นกายเล็กของแบมแบมไปด้วย
"อ๊ะ อ๊า อ่าส์~" ร่างสูงกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักอุ่นเข้าไปในตัวของแบมแบม
"อ๊ะ มะ...มาร์ค เร็วๆ แบมทรมาน อ๊ะ!"
มาร์คจัดการชักรูดแก่นกายเล็กขึ้นลงเร็วๆรัวๆ เพื่อที่คนตัวเล็กจะได้เสร็จ
"อ๊ะ! อ๊ะ .... อ๊า" แบมแบมจิกเล็กลงที่ต้นแขนแกร่ง แล้วกระตุกเกร็ง ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาแปะเปื้อนหน้าท้องและมือของมาร์ค มาร์คก้มลงเลียน้ำรักที่หน้าท้องของแบมแบม
คนตัวเล็กหลับตาลง และหอบหายใจถี่ๆ การมีเซ็กซ์มันก็สนุกและมีความสุขอยู่หรอก แต่มันเหนื่อยเหมือนใจจะขาด
#กลับไปอ่านต่อที่ไอจี @fic.allmb นะคะ
Ncครั้งนี้รู้สึกว่าจะไม่สนุก😢
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น